Αυτός είναι ο καταπέλτης που ο εννιάχρονος Άρης και ο μπαμπάς του έφτιαξαν στις Αλκυονίδες του 2014. 

Η ιδέα ήταν του Άρη που προσπαθούσε να φτιάξει έναν καταπέλτη σαν αυτούς που έβλεπε σε βιβλία και ταινίες, με ότι ξύλα έβρισκε.


Έτσι ο μπαμπάς του είπε πως αν ψάξει στο ίντερνετ για σχέδια και  τη λειτουργία του καταπέλτη θα προσπαθούσαν να τον φτιάξουν μαζί σωστά.  

 Ο Άρης έκανε την σχετική έρευνα και έκανε τα πρώτα σχέδια του καταπέλτη του. Τα είδαν και τα ξαναείδαν με τον μπαμπά του, τα συζήτησαν και κατέληξαν (συμβιβάστηκαν είναι η αλήθεια) ότι θα έφτιαχναν κάτι όχι μεγαλύτερο από μισό μέτρο μήκος. 

Οι λόγοι απλοί: θα έπρεπε να μπορούν να τον αποθηκεύουν και να τον μεταφέρουν εύκολα, αλλά και να μη ρίχνει τόσο μακριά ώστε να είναι πρόβλημα για τη... γειτονιά.

Μετά συγκέντρωσαν τα υλικά, έβγαλαν τα εργαλεία τους και πολλές ώρες -ή λίγες μέρες- μετά ο καταπέλτης του Άρη απογείωνε... διάφορα.

Τα δύσκολα όπως τα τρυπήματα με το ηλεκτρικό τρυπάνι τα έκανε ο μπαμπάς, αλλά ο Άρης πριόνισε ξύλα, βίδωσε βίδες (και με το ηλεκτρικό τρυπάνι!), συναρμολόγησε και αποσυναρμολόγησε ξανά και ξανά την κατασκευή για τις άπειρες δοκιμές.

Επίσης μέτρησε διαστάσεις και τις μαρκάρησε στα ξύλα, υπολόγισε που πρέπει να εφαρμόσουν μεταξύ τους και  έτριψε τις ξύλινες επιφάνειες με λίμες για το φινίρισμα. Δοκίμασε τις γωνίες και τις θέσεις τους, και την τάση του ελαστικού ιμάντα.

Μέτρησε μάλιστα πόσα από τα μαθήματα που κάνει στο -βαρετό μερικές φορές κατά τα λεγόμενα του- σχολείο χρειάστηκαν για να φτιάξει τον καταπέλτη του. Αριθμητική, ανάγνωση, ιστορία, υπολογιστές αλλά και γεωμετρία φυσική και άλλα που θα μάθει αργότερα.  

Όταν ο καταπέλτης του ετοιμάστηκε ήθελε να τον δείξει στους φίλους του. Ο μπαμπάς πρότεινε να ρωτήσει την δασκάλα του την κυρία Ερμιόνη αν μπορεί να τον παρουσιάσει σε όλους τους συμμαθητές του, σαν εργασία στα πλαίσια της "ελεύθερης ώρας".

Ο Άρης μελέτησε λίγο ακόμα τα ιστορικά στοιχεία και έφτιαξε με μικρή καθοδήγηση από τους γονείς μια σύντομη παρουσίαση  για το τι είναι ο καταπέλτης, πως λειτουργεί και την ιστορία του. Την χρονομέτρησε και την παρουσίασε τον Φεβρουάριο του 2014 στους συμμαθητές του στο 6ο Δημοτικό Σχολείο Κηφισιάς "Πηνελόπη Δέλτα".

Με μόνη αλλαγή ότι το λάστιχο του αντικαταστάθηκε με ένα μακρύτερο για να έχει μικρότερη τάση και έτσι μειωμένο βεληνεκές για λόγους ασφαλείας, ώστε να μην χτυπήσει κανείς ή γίνει ζημιά στο σχολείο από βολές στην επίδειξη του. Α! και αντί για πέτρες στο σχολείο εκτόξευε ένα ελαστικό Angry Bird.  

Ο Άρης ήδη μελετά μόνος του τα σχέδια και τη ζωή του Λεονάρντο από το Βίντσι...

                                   O Kαταπέλτης του Άρη σε Αριθμούς:

Διαστάσεις:

Βάση: 55 επί 43 εκατοστά.

Ύψος: 53 εκατοστά.

Βάρος: 2800 γρ.
Βεληνεκές: 

Στην έκδοση που παρουσιάστηκε στο σχολείο 3 περίπου μέτρα. 

Μέγιστο (με ισχυρότερο ελαστικό ιμάντα) πάνω από 10 μέτρα. 

Κόστος: 

40 περίπου ευρώ+ 20 εργατώρες κατά προσέγγιση.

 

    Υλικά:

- 3 μέτρα δοκάρι 3 Χ 4,5 εκατοστά (για το σκελετό)

- 1 μέτρο κυλινδρική βέργα διαμέτρου 0,15 εκατοστών (για τους άξονες) 

- 0,5 μέτρα σανίδα πλάτους 13 εκατοστών και πάχους 2 εκατοστών (για να κόψουμε ρόδες βαρούλκο και γρανάζι)

- 1 μέτρο σκοινί για να τεντώνει ο βραχίονας κλπ

- 1 λάστιχο ασφάλισης αποσκευών για μοτοσικλέτα, (αφού άντερα βοδιού σε μικρογραφία δεν υπάρχουν)      

- 20 ξυλόβιδες 8 (περίπου) εκατοστών
-καλαμάκια για σουβλάκι (για τους πίρους στερέωσης στους άξονες και τις χειρολαβές του γραναζιού)
- μισό μανταλάκι (για να ασφαλίζει το γρανάζι που τεντώνει βαθμιαία τον βραχίονα του καταπέλτη)
- 2 ξυλόβιδες με "μάτι" για ασφάλιση του λάστιχου. Δεν είναι απαραίτητες μπορεί να αγκιστρώνει και στον μπροστινό άξονα.
- 1 πρόκα 5 εκατοστών για πίρο ασφαλείας του συστήματος εκτόξευσης και μία μικρότερη για στοπ της σκανδάλης
-ένα ξύλινο μπολ για ξηρούς καρπούς της μαμάς για το μέρος που έμπαιναν τα βλήματα
* Εναλλακτικά στη θέση του μπολ μπορεί κανείς να τοποθετήσει δεξιά και αριστερά του βραχίονα κομμάτια ξύλου που θα σκαλίσει σε ανάλογο σχήμα.

                                                                                    Εργαλεία:

-σφυρί, 

- πένσα

- κατσαβίδι σταυρό

- πριόνι για ξύλο

- λίμες για ξύλο

- ηλεκτρικό τρυπάνι 

- σετ "μύτες" από 2,5 μέχρι 16 χιλιοστά, 

- σετ "ποτηροτρύπανων" διαμέτρου

από 5 μέχρι 12 εκατοστά

-Μικροδράπανο τύπου Dremel για τις λεπτομέρειες και τα σκαλίσματα, που μπορούν όμως να γίνουν και με το χέρι.

* εναλλακτικά μπορεί αντί να χρησιμοποιηθεί ποτηροτρύπανο για τους τροχούς και το καρούλι, αυτά να σκαλιστούν από μικρότερες επιφάνειες ξύλου.  

Κατασκευή:

- Kόψαμε το δοκάρι σε 3 κομμάτια των 50 εκατοστών και 5 κομμάτια των 25 εκατοστών. 

- Βιδώσαμε δύο 50άρια και δύο 25άρια δημιουργώντας μια παραλληλόγραμμη βάση.

- Με τα άλλα τρία 25άρια φτιάξαμε ένα "Π"  που βιδώσαμε πάνω στην βάση λίγο πιο μπροστά από την μέση του. 

-Τρυπήσαμε τον βραχίονα (το "χέρι" του καταπέλτη).και του σκαλίσαμε υποδοχή εκεί που τον συναντά το λάστιχο.

-Τρυπήσαμε τις μακριές πλευρές του παραλληλόγραμμου της βάσης, δέκα περίπου εκατοστά από την κάθε άκρη για να περάσουν οι άξονες με τρυπάνι διαμέτρου 16 χιλιοστών.

-Κόψαμε από τις σανίδες με ένα "ποτηροτρύπανο" δύο κυλίνδρους διαμέτρου 6 εκατοστών και έναν 3 εκατοστών.

-Τρυπήσαμε τον πρώτο κύλινδρο των  6 εκατοστών περιμετρικά (δηλαδή γύρω γύρω) με τρυπάνι ψιλό όσο το καλαμάκι από το σουβλάκι.

-Κάναμε στον κύλινδρο μία τρύπα που να χωράει να περάσει το σχοινί μας.

- Σε κάθε τρύπα βάλαμε ένα κομμάτι από καλαμάκι για να έχει χειρολαβές σαν τιμόνι πλοίου.

 -Τον δεύτερο κύλινδρο των έξι εκατοστών τον σκαλίσαμε γύρω γύρω φτιάχνοντας του δόντια που να γέρνουν προς την μία μόνο πλευρά, ώστε το γρανάζι που δημιουργήσαμε να "φρενάρει" από την μία πλευρά και να γυρνάει ελεύθερα από την άλλη.

-Τρυπήσαμε και τους τρεις κυλίνδρους στο κέντρο με τρυπάνι των 16 χιλιοστών στο κέντρο

-Βάλαμε τον μικρό κύλινδρο ανάμεσα στους δύο μεγάλους και βιδώσαμε και τους τρεις κυλίνδρους μαζί


-Περάσαμε τους άξονες και στον μπροστινό περάσαμε τον βραχίονα (κάτω από το "Π")

-Στον πίσω περάσαμε τον κύλινδρο με τις χειρολαβές και το γρανάζι που φτιάξαμε

-Κόψαμε τέσσερις κυλίνδρους διαμέτρου 12 εκατοστών από την σανίδα με το ποτηροτρύπανο




-Τους τρυπήσαμε στο κέντρο με το τρυπάνι των 16 χιλιοστών και τους καρφώσαμε δύο μικρά ξύλινα κομμάτια για να μοιάζουν με τους τροχούς από σανίδες που έφτιαχναν στην αρχαιότητα.

- Περάσαμε τις ρόδες στους άξονες και τους τρυπήσαμε για να περάσουμε πίρους που θα συγκρατούσαν τους άξονες, τον βραχίονα και το μηχανισμό εκεί που θέλαμε.

- Δέσαμε με το σχοινί το πάνω μέρος του βραχίονα με το ξύλινο καρούλι που φτιάξαμε.

- Στην κάτω πλευρά του κοντινότερου σε αυτό ξύλου του σκελετού βιδώσαμε το τμήμα από μανταλάκι που τρυπήσαμε κατάλληλα, σε απόσταση που να ακουμπά απλώς μέσα στο δόντι του γραναζιού που σκαλίσαμε και αρκετά ελεύθερα ώστε να του επιτρέπει να γυρνά προς τη μία μόνο κατεύθυνση.

- Στο ξύλο- βάση του καρφώσαμε μπροστά και δεξιά ένα μικρό καρφί για να μην μπορεί το μανταλάκι-σκανδάλη να γυρνά από εκείνη την πλευρά.

- Στο ίδιο ξύλο κάναμε ακριβώς δίπλα στη σκανδάλη και κάθετα μία τρύπα στη διάμετρο ενός μεγαλύτερου καρφιού.

-Αυτό το καρφί λειτουργεί σαν πίρος ασφαλείας. αν δεν αφαιρεθεί δεν μπορεί να γυρίσει η σκανδάλη και να απελευθερώσει -κατά λάθος- τον καταπέλτη.

-Βιδώσαμε στην μπροστινή πλευρά του καταπέλτη δύο βίδες με "μάτι" όπου θα γαντζώνει ο ελαστικός ιμάντας. Παρόλα αυτά ο ιμάντας θα μπορούσε να γατζώνει και στο ίδιο το ξύλο ή τον μπροστά άξονα.

-Τυλίξαμε σκοινί στο οριζόντιο ξύλο του "Π" που σταματά τον βραχίονα όπως οι αρχαίοι, για να μειώνει τον κραδασμό κατά την εκτόξευση και την φθορά της μηχανής.

-Φωνάξαμε "Εκτόξευση!"